Dit schooljaar zamelen de kinderen van CBS de Vrijenburg in Barendrecht geld in voor de kinderen in 7de Laan!
Abe, de man van juf Mirjam, kwam naar Zuid-Afrika toe om familie te bezoeken. En hij heeft natuurlijk meteen het schooltje bezocht in 7de Laan. Abe had een waterbaan meegenomen die is gekocht met het geld dat de kinderen van de Vrijenburg verzamelt hebben. Wat waren de kinderen blij met de waterbaan! Zoiets hadden ze ook nog nooit gezien, want dit kun je niet kopen hier in Zuid-Afrika.
Vind je het leuk om het complete verhaal te lezen, neem dan een kijkje op de pagina CBS de Vrijenburg.
Ik weet niet of je ook op Facebook actief bent en ons speciale berichtje hebt gezien; we mogen begin april een kleintje verwachten! Op dit moment ben ik 18 weken zwanger. We kijken uit naar ons tweede vandeGeest-Schreudertje!! (Hopelijk zijn dit keer ook beide families zichtbaar vertegenwoordigd ;-))
Vrijdag ben ik met twee andere meiden naar MamaMagic geweest, een baby expo in Kaapstad, vergelijkbaar met de negenmaandenbeurs in Nederland. Erg leuk om er een dagje met nieuwe vriendinnen op uit te zijn. In de beurs werden de verschillen tussen Nederland en Zuid-Afrika op baby gebied me duidelijker. Wat ik bijvoorbeeld opvallend vond, was dat er bijna geen kinderwagens rondreden met een ‘wieg’. Bijna alle aanwezige baby’s lagen in een autostoeltje op een kinderwagen of buggy. Terwijl in Nederland geadviseerd wordt je kindje zoveel mogelijk plat te leggen en niet te lang in een maxi-cosi te laten zitten, lijkt niemand zich hier daar druk om te maken. Kinderwagens met een ‘bak’ voor de baby zijn hier ook veel minder te koop. Ook bijvoorbeeld een box wordt weinig gebruikt en is moeilijk te vinden hier.
Eén van de meiden vroeg me wat ik zou missen uit Nederland nu ik zwanger was en ik vertelde over de kraamzorg die we in Nederland gewend zijn: een geschoold iemand komt de nieuwe moeder een paar dagen helpen met de verzorging van de baby en doet ook licht huishoudelijk werk. Wauw! Hier hadden deze meiden, die zelf uit de VS komen, nog nooit van gehoord. Wat een luxe hebben we in Nederland.
Sowieso de hele kraamweek die we in Nederland kennen met bezoek en cadeautjes is anders hier. Ik verbaas me erover dat ik nieuwe moeders al binnen no time op straat tegen kom. Cadeautjes (voornamelijk praktische dingen zoals luiers en luierdoekjes) krijg je hier tijdens je babyshower. Die is wel vergelijkbaar met wat wij sinds een aantal jaar in Nederland doen, alleen is het bidden voor de baby en moeder ook een belangrijk onderdeel. In de week na de bevalling komt niemand zomaar op bezoek: moeder en kind hebben rust en privacy nodig. Wel is het binnen de Jeugd met een Opdracht gemeenschap gewoon om een ‘mealtrain’ op te zetten; gedurende twee weken komt er elke avond iemand een maaltijd brengen voor het gezin. Ook niet verkeerd…
Een ander verschil is dat ze hier geen geboortekaartjes kennen. Hmm.. even over nadenken hoe wij dat gaan doen. Vind het zelf natuurlijk wel erg leuk om een geboortekaartje te hebben voor ons nieuwe kleintje, maar als de mensen hier zich vervolgens afvragen wat de bedoeling van zo’n luxe kaartje is.. In ieder geval kunnen we kaartjes sturen naar/vanuit Nederland natuurlijk. 🙂
We hebben er nog even over nagedacht om in Nederland te bevallen. Onze verzekering zou dan een gedeelte van de reis betalen. We hebben daar niet voor gekozen, omdat je dan zo’n lange tijd weg bent uit Zuid-Afrika. Ook lijkt het me lastig om daarna hier weer te settelen met de baby. Onze nieuwe kennissen en vriendenkring heeft dan de periode voor en na de bevalling niet meegemaakt. Bovendien zijn hier ook goede doktoren, als is het percentage keizersnedes in privé ziekenhuizen wel verontrustend hoog, maar we hebben een gynaecoloog gevonden die voor natuurlijk bevallen is.
Wat grappig is, is dat mensen hier veel opener over het onderwerp baby’s zijn. In Nederland is het een behoorlijk persoonlijke vraag, maar hier is het veel gewoner om iemand te vragen of ze hoopt om (nog meer) kinderen te krijgen. Ook vragen ze mij of ik hoop dat het een jongen of een meisje is, of ze geven zelfs al aan wat ze zelf voor mij hopen.
Tot zover voorlopig de baby spam. 🙂 Over ons werk is ook nog veel te vertellen, dus ik hoop snel weer wat te schrijven. Liefs van ons!
Na bijna vier maanden in Muizenberg met HOSA kan ik ook namens Linda schrijven dat het ons hier goed bevalt. OK, het was voor mij toch wel een grotere stap dan ik had gedacht, vooral als je vanuit de stichting niet gelijk je taken krijgt, maar de ruimte om de eerste drie maanden vooral de mensen in 7de Laan te leren kennen, te settelen en vervolgens pas later te kiezen in welke richting je verder wilt.
Begin augustus zijn we computerlessen gestart en die zijn een mooie gelegenheid om de mensen te leren kennen die aan veranderingen in hun leven toe zijn. Dus langzamerhand ontstaan er relaties en mooie dingen. Op woensdag is er een tweede avond waar de jongens op de pc’s kunnen en is er aansluitend een Bijbelstudie. Ik ben nu naar twee christelijke afkickcentra mee geweest om de jongens te laten zien welke eerste stap ze kunnen zetten. Eén van de jonge mannen is afgelopen dinsdag opgenomen voor een programma van zes maanden, met als belangrijkste motivatie dat hij op die manier zijn zoon weer hoopt te kunnen gaan zien. De eerste twee weken schijnen het zwaarst te zijn en het was mooi om afgelopen woensdagavond tijdens de Bijbelstudie met de andere mannen/vrienden uit de kleine gemeenschap voor hem te bidden. Het is een mooie club mannen, die je iedere woensdagavond weer een stukje beter leert kennen.
Qua settelen….. We hebben een fijn plekje hier net buiten Muizenberg en dichtbij 7de Laan. Er wonen nog twee stellen uit onze Community Development Circle, waarmee we eens per twee maanden bij elkaar komen. Ik ben blij dat we zo goed als alle belangrijke zaken hebben geregeld, behalve goed/snel internet. Ik moet zeggen dat ik dat misschien wel als het grootste verschil ervaar met onze vorige tijd in Zuid-Afrika; met Micha erbij ben je gewoon minder flexibel overdag en dan wil je ’s avonds alsnog wat dingen kunnen regelen. Ook ben je vanwege de sociale media denk ik ook wat besmet met het feit dat je altijd en overal snel je berichten wilt kunnen checken. Iets wat in Nederland zo vanzelfsprekend is, snel internet, maar mobiel internet schijnt hier het duurste ter wereld te zijn. Maar goed, na gisteren voor de 4de keer naar de winkel van de provider te zijn geweest, hopen we dat we eind volgende week dan eindelijk wifi thuis hebben zodat bijvoorbeeld opa en oma probleemloos met Micha kunnen facetimen. 🙂
Een tijdje geleden hebben we een belangrijke vergadering gehad als het gaat om de werkzaamheden van HOSA in 7de Laan. Het was goed om van het hele team te horen waar ze stonden en wij konden als de nieuwelingen al wat input geven. Goed om de missie en visie weer scherp te krijgen en te zien aan welke kernwaarden we ons werk kunnen toetsen. In het kader daarvan bezoek ik zaterdag een seminar over community transformation. Ik ben erg benieuwd naar de contacten die ons verder kunnen helpen op het gebied van de computertraining, stroopwafel- en koffiebusiness en andere kansen om de jongeren samen aan het werk te krijgen. Een hele uitdaging! Ik las deze week dat 58% van de jongeren tussen de 15 & 34 jaar hier in Zuid-Afrika geen baan hebben.
Bidden jullie met ons mee voor de jongeren hier in 7deLaan en daar buiten?
Een man van 35 die voor het eerst achter een computer zit. Kunnen we ons dat in Nederland nog voorstellen? 🙂
Vorige week is Henk de computertraining gestart. Hij doet dit samen met oa Marco en Thabo van HOSA, en met iemand die de vorige en eerste computertraining gevolgd heeft en nu zelf meehelpt als trainer. Doordat er genoeg trainers zijn kunnen ze allemaal een groepje van vier of vijf deelnemers onder hun hoede nemen en dat is ook wel nodig. De training begint echt bij de basis. In de eerste les hebben de deelnemers een emailadres aangemaakt en een email verstuurd. Dat was al een beste uitdaging.
Er waren vorige week 18 deelnemers. Ongeveer de helft van hen heeft nog nooit met een computer gewerkt. De mensen willen de training graag volgen, zodat ze een cv kunnen maken waarop ze ook hun computercursus een plaats kunnen geven. Dit verhoogt de kans op werk. De training is op maandagavond en op woensdagavond is de Bijbelstudie. Het uur voorafgaand aan de Bijbelstudie mogen de computers gebruikt worden om te oefenen en kan een gemiste maandagavond eventueel ingehaald worden.
De computertraining is een mooie mogelijkheid om met mensen in contact te komen.
Op dit moment genieten we van het bezoek van Linda’s ouders. Vorige week hebben we een trip gemaakt naar Wakkerstroom en daar een kleine vakantie van gemaakt met een bezoek aan de warmwaterbronnen. Voor Micha is het natuurlijk fantastisch om opa en oma Schreuder hier even te hebben. Voor ons is het fijn om te kunnen laten zien waar we nu wonen en werken.
Het was ook weer fijn om even in Wakkerstroom te zijn. We hebben verschillende gezinnen bezocht om een praatje te maken, ze te bemoedigen en met ze te bidden. We werden erg hartelijk ontvangen en veel mensen kenden Linda’s moeder nog van toen ze ons bezocht heeft in oktober 2010. We hebben ook voedselpakketten uitgedeeld, want sommige families hebben het moeilijk. Linksbovenaan zie je Ciska, ze heeft dit jaar door geweld haar verloofde en de vader van haar kinderen verloren. Gelukkig gaat het redelijk goed met haar. Ze is op zoek naar werk, als jullie voor haar willen bidden graag.
Afgelopen zaterdag begonnen we de dag goed met een ontbijt met zelf gebakken brood zoals men dat in Lesotho doet. Deze familie woont tijdelijk vlakbij ons. Ze komen dus uit Lesotho en zijn op zoek naar werk (zoals helaas vele anderen). Henk vindt het leuk om aan al ons bezoek de kooktoestelletjes te demonstreren waarmee je op een schone, veilige en goedkope manier kunt koken.
Ma heeft een lesje op het kleuterschooltje van HOSA gegeven. De kinderen hebben lekker kunnen knutselen. De verfschorten zijn gegeven door een lieve sponsor uit Nederland. 😉 Ze stonden al even op het verlanglijstje van de juffen.
Nog even een korte update over onze ‘collega’ Leora. Ze heeft goed gereageerd op de eerste chemotherapie. Ze zijn dapper en ze heeft maar alvast haar haren kort laten knippen. De kinderen slapen wel slecht en dat zorgt voor minder nachtrust voor het hele gezin. Als jullie voor de familie Nascimento willen bidden graag.
En een bezoek van oma Klara levert natuurlijk heel wat mooie kiekjes op: 🙂
Afgelopen zondag waren we bij een begrafenis. De moeder van de jongen, aunty Cissy, is de huishoudster van de familie waar wij tijdens onze tijd in Wakkerstroom drie maanden woonden. De jongen was pas 22 jaar en is door messteken om het leven gekomen.
Wat een schok.. Wat een verdriet.. Opeens is je zoon weg zonder dat je afscheid hebt genomen.
Ik vond de dienst erg mooi. Er was ruimte voor rouw, voor hoop en ook werd de jeugd aangesproken om voor anderen een goed voorbeeld te zijn. De jongen speelde rugby, en het hele plaatselijke team was aanwezig. De kerk puilde sowieso uit, mensen stonden in het gangpad en buiten. Aan het einde van de dienst was er een kort gebed voor de nabestaanden en werd het lied ‘Because He lives, I can face tomorrow’ gezonden, erg mooi!
Na de plechtigheid bij de begraafplaats werd er alweer gelachen door de rugby jongens, vreemd in mijn ogen. Terwijl het graf dicht word gegooid staat aunty Cissy alleen. Ik sla een arm om haar heen terwijl we samen toekeken hoe de jongens het graf vol scheppen. Alweer een bizarre ervaring voor mij. Daarna geven we aunty Cissy een lift naar de plek waar de receptie is. Blijkbaar hoeft ze niet te wachten om te zien hoe anderen het graf bedekken met (nep)bloemstukken. In de auto vertelt aunty Cissy ons dat ze haar nieuwe huis wil laten zien. We rijden naar een wijk waar de overheid huisjes neerzet voor de mensen uit de sloppenwijk die hiervoor in aanmerking komen. Aunty Cissy hoopt al jaren op zo’n huisje en nu heeft ze een brief gekregen dat ze inderdaad een huisje krijgt. De wijk in aanbouw ziet er al erg mooi uit. Hoop en verdriet lopen in elkaar over.
Micha is in slaap gevallen in de auto, dus als we bij de receptie aankomen, blijf ik nog even met hem in de auto zitten. Henk brengt me koffie en eten en ik kijk naar de mensen die weer naar buiten komen met handen vol in servetten gewikkeld eten. Begrafenissen staan goed bekend als het om lekker eten gaat en er is genoeg voor ‘takeaways’.
Die avond is aunty Cissy alweer aan het werk in het huis van de familie Abrahams, waar ze ook doordeweeks slaapt, omdat liften naar huis toe lang kan duren. Weer zo bizar in mijn ogen. Het leven gaat meteen door. Door een staking van de forensische dienst was de begrafenis wel ruim twee weken na het overlijden van de jongen, dus misschien was ze eraan toe om zichzelf op werk te storten.
Het was een mooie dienst, er was troost, maar deze familie heeft gebed nodig. Misschien kan de tragische dood van deze jongen teweeg brengen dat zijn vader minder (en niet meer!) gaat drinken en zich meer gaat bemoeien met het gezin en zijn andere zoon. Ook de andere zoon heeft een ommedraai in zijn leven nodig.
Verder hebben we te horen gekregen dat één van onze ‘collega’s’ een snelgroeiende borstkanker heeft. Er is direct een operatie nodig. Hun verzekering dekt hier 80% van. Helaas hebben ze naast dit vreselijke nieuws ook de zorgen om de overige 20%. Als je voor hun wilt bidden, heel graag. Voor meer info, stuur ons even een berichtje of kijk hier https://web.facebook.com/Love4Leora/?pnref=story
Op maandag zijn we vanuit Wakkerstroom naar Riebeek-West gereden om daar ons 10 jarig huwelijksjubileum te vieren. Het was heerlijk om er even samen uit te zijn. We hebben lekker kunnen wandelen en hebben genoten van de gastvrijheid in het hotel. Fijn om weer uitgerust aan de slag te gaan. We zijn op dit moment bezig met de voorbereidingen van een holiday club die volgende week zal draaien. Verder kijken we uit naar het bezoek van mijn (Linda’s) ouders over een kleine twee weken!
Bedankt voor de leuke en lieve reacties op ons vorige bericht, hier en op Facebook!
Een tijdje geleden hebben we een belangrijke vergadering gehad als het gaat om de werkzaamheden van HOSA in 7de Laan. Het was goed om van het hele team te horen waar ze stonden en wij konden als de nieuwelingen al wat input geven. Goed om de missie en visie weer scherp te krijgen en te zien aan welke kernwaarden we ons werk kunnen toetsen. In het kader daarvan bezoek ik zaterdag een seminar over community transformation. Ik ben erg benieuwd naar de contacten die ons verder kunnen helpen op het gebied van de computertraining, stroopwafel- en koffiebusiness en andere kansen om de jongeren samen aan het werk te krijgen. Een hele uitdaging! Ik las deze week dat 58% van de jongeren tussen de 15 & 34 jaar hier in Zuid-Afrika geen baan hebben.
