Even een blogje van mij, Linda. Henk is op dit moment bij de mannenavond in 7^de Laan. Het is hoog tijd om iets van ons te laten horen nu we alweer een paar weken terug zijn in Muizenberg.

Eind maart vertrokken we vanwege corona uit Zuid-Afrika. Toen hadden we niet gedacht dat dit zou resulteren in een verblijf van ruim zeven maanden in Nederland. Toch kijken we met dankbaarheid terug op hoe dit is gegaan. Doordat we onverwacht in Spakenburg waren, hebben we nog veel ‘alledaagse’ mooie momenten mogen hebben met pa van de Geest. Ook toen hij ziek werd en overleed waren we dichtbij. Hartelijk dank voor het meeleven dat wij mochten ervaren!

Tijdens onze tijd in Nederland mochten we Gods voorziening zien door de gastvrijheid en hulp van mensen om ons heen. We konden verblijven in een prachtig huis, de kinderen konden naar school, Henk kon flexibel parttime werken buiten zijn werkzaamheden voor Zuid-Afrika om, we hadden altijd een auto beschikbaar, we mochten gebruik maken van een vakantieverblijf, enzovoorts, enzovoorts.

De reis terug naar Zuid-Afrika is heel goed gegaan, we hadden extra stoelen tot onze beschikking en de kinderen waren superlief. Na onze aankomst in Zuid-Afrika hoefden we niet in quarantaine omdat we op het vliegveld een negatieve corona test konden laten zien. Toch ben ik de eerste twee weken heel voorzichtig geweest, want ik voelde me niet fit en ik wilde uiteraard geen risico vormen voor de kwetsbare gemeenschap waarin we werken. Ook het speelschooltje waar Micha voorheen naar toe ging had gevraagd of we twee weken wilden wachten met het brengen van de kinderen. Daardoor duurde het voor mij wel even voordat we echt weer konden settelen hier.

Met de kinderen gaat het best wel goed. Micha zei van de week toen ik wat probeerde te peilen op vrolijke toon “Ik vind elke school wel leuk”. Wel zei hij gisteren dat we oma moesten uitnodigen voor Liane’s verjaardag. Jammer.. het gaat oma helaas niet lukken om te komen.

Felie mist het speelschooltje waar ze naar toe ging in Spakenburg, ze was erg dol op haar juf. Toch is ze heel dapper, we kunnen haar zonder problemen wegbrengen naar haar nieuwe ‘school’ en ze praat de juf na in het Engels. Liane doet het goed, maar was een stuk aanhankelijker de afgelopen week; misschien een ontwikkelingssprong of toch ook nog wennen aan dat zoveel anders is.

• 

Deze afgelopen week ben ik weer echt begonnen met werken. Wat heb ik een bijzonder mooie werkomschrijving, zie de bus achter mij. 🙂

Erg fijn om weer aan de slag te kunnen gaan en er was meteen ook genoeg te doen; de kerstviering voor de kinderen voorbereiden, het begeleiden van een vrouw waarvan ik recovery coach ben, het plannen van een nieuw ‘Belly, Baby and Me’ programma in januari en een kerstgroet regelen voor onze kindsponsors.

Ik was net op tijd voor ons uitje met de Hope Ladies groep. 🙂

We hebben in het verleden een keer onze werkweek in selfies laten zien en daar kregen we toen erg leuke reacties op. Ik denk dat we dat nog maar een keer moeten doen, want het helpt om een idee te geven van ons werk. En dan snap ik ook weer een keer waar Henk nou allemaal mee bezig is. 😉 Henk heeft ook mooi nieuws over een nieuw service center van Uturn wat nu binnenkort gerealiseerd kan worden. Hier zal hij een volgende keer wel over schrijven.

Ondertussen zijn we op zoek naar een huisje in Fish Hoek, ons huidige huis wordt een beetje krap voor ons nu we als gezin bijna verdubbeld zijn en we willen ook graag dichterbij de school wonen waar Micha vanaf januari heen zal gaan. Hopelijk kunnen we in een volgende update vertellen dat we iets hebben kunnen vinden.

Dank voor jullie meeleven en gebed. Een hele hartelijke groet van ons!

(Henk en) Linda

Over twee weken kunnen we ons team weer gaan versterken!

We hebben als gezin toestemming gekregen van Home Affairs in Zuid-Afrika om het land binnen te gaan, ook al staat Nederland op de lijst met ‘high risk’ countries. 🙌
Volgende week vrijdag 6 november vliegen we, via Londen, terug naar ons plekje in Zuid-Afrika!