We zijn nu echt aan het afscheid nemen hier; dinsdagavond in de kerkbijeenkomst op de school, donderdag hadden we een Bye Bye Braai voor alle mensen die we hier (buiten de school) hebben leren kennen, vrijdag hadden de leraren lekkere dingen meegebracht voor ons in de pauze en vrijdagavond hebben we afscheid genomen van de jongeren die naar de jeugdbijeenkomst komen. Maandag heb ik een afscheidsfeestje voor mijn kinderen en dinsdag gaan we er dan echt vandoor!
Ik zal de kinderen zeker erg missen. Mijn special needs hebben het nu veel over ons vertrek. Ze hebben geen idee wanneer het dinsdag is, dus ze vragen steeds wanneer ik weg ga. Ik krijg dan ook vragen over of ik zelf naar huis zal rijden en of ik zal huilen en of het vliegtuig me bij de school zal ophalen en waarom ik eigenlijk niet blijf. Een aantal kinderen hebben gezegd dat ze met me mee willen. Ik antwoord dan dat dat niet kan omdat hun moeder hun dan vreselijk zal missen, maar het trieste is dat ik betwijfel of dit wel zo is bij sommige kinderen. Van de week vertelde een meisje me nog dat haar vader haar elke dag slaat en dat haar moeder dat toelaat. Ze gelooft niet dat haar ouders van haar houden.
Ik vind het moeilijk om de kinderen achter te laten. Wat wel heel fijn is, is dat de directrice van de school voorlopig met de special needs gaat werken. Zij moet namelijk ook een lesgevende taak binnen de school vervullen. Ze zal niet zoveel tijd aan de kinderen kunnen besteden als ik heb gedaan, maar het betekent in ieder geval dat de kinderen zich straks niet alleen maar weer zitten te vervelen. Ook probeer ik de leraren van de special needs achter te laten met een dikke map met opdrachten die de kinderen zelf in de les kunnen maken.
Op dit moment genieten we nog even van het mooie weer en maandag en dinsdag maken we er nog twee leuke dagen van op de school. Woensdag komen we dan thuis bij onze familie en vrienden met een prachtige ervaring rijker!
Leuke afscheidsbriefjes (klik voor vergroting)
