Aankomend weekend zijn we niet op de base, want we gaan op ‘mini-outreach’.
Waar gaan we dan heen? Dat is ons nog niet verteld.
Wanneer gaan we dan weg en hoe komen we daar? Geen idee.
Wie gaat er mee? Ik weet het niet.
Hebben we daar elektriciteit en warm water? Geen idee.
Wat gaan we daar doen? Ik zou het niet weten.
Soms ervaren we cultuurverschillen. In Nederland zou de informatievoorziening iets anders gaan. Je wordt waarschijnlijk een aantal weken van tevoren geïnformeerd over het weekend weg, zodat je het vrij kan houden in je agenda. Vervolgens is er een afgesproken moment van samenkomen waarbij van alles wordt verteld en waar gelegenheid is om vragen te stellen.
Hier gaat dat niet zo. Dingen worden sowieso korter van tevoren georganiseerd. En de leiders regelen dit, voor ons studenten.
Gelukkig schrijf ik dit met een glimlach. Waarom zou ik willen weten waar ons bed slaapt over een paar dagen? We raken al (steeds beter) gewend aan deze relaxte cultuurt. Tranquilo!
Vandaag hebben we lekker weekend na weer een bijzondere week. Gisteren mochten we bij het inleveren van ons tweede boekverslag het boek op een creatieve manier presenteren door middel van een maquette. Linda had het boek ‘Daring to live on the edge’ gelezen – the adventure of faith and finances – van Loren Cunningham en ik zelf het boek ‘Finding friendship with God’ van Floyd McClung.
Vorige week sloten de lessen mooi aan bij mijn boek. We kregen namelijk drie dagen les over het vaderhart van God van een spreker uit de USA, zie zijn website jackkody.com. Jack vroeg ons; hoe zou je reageren als op een dag de bel ging en God (niet Jezus of de Heilige Geest, maar God!) bij je aan de deur stond? Het was bijzonder om van iedereen zijn of haar antwoord te horen. Dit zegt namelijk veel over het beeld wat je van God hebt.
Wat ik op dat moment bedacht; I would offer Him a cup of fairtrade coffee and if He would not tell me, I would ask why He is visiting me. De samenvatting van mijn boek kwam er voor mij op neer dat, net zoals bij relaties tussen mensen, het niet altijd makkelijk is om elkaar goed te verstaan, goed luisteren moet je oefenen. God wil dat wij Hem leren kennen. Dus tijd met Hem doorbrengen door de Bijbel te lezen en door gebed. Als je Hem leert kennen, wordt het makkelijker om naar Hem te luisteren. Dus vandaar het geweldige idee van mij om een “dien”blaadje met twee kopjes en een pot fairtrade koffie te presenteren, met als extra opmerking: Als je te vertrouwen bent in de kleine dingen, zal Hij je ook de grote dingen toevertrouwen. Ik geloof dat je in elk klein detail God kunt groot maken en dat het belangrijk is om tijd vrij te maken voor God, vandaar dit koffie voorbeeld.
Linda had een toekan gemaakt, haar favoriete vogel. Deze vogel symboliseerde de boodschap uit Mat 6: Jezus zegt: “Kijk naar de vogels, zij maken zich geen zorgen. Onze hemelse Vader zorgt voor hen”!
Afgelopen week was hier een groep studenten van een christelijke universiteit uit Orlanda. Samen zijn we het centrum van Mendoza in gegaan om in kleine groepjes mensen te benaderen om gebed aan te bieden en ons geloof te delen. Dat zijn wij niet gewend. De Amerikanen vroegen ons (zoals ik me herinner dat ook de Oegandezen vroegen) ‘Evangeliseren jullie thuis niet?’ Even behoorlijk uit de comfort-zone van ons klaslokaal! Veel mensen die op latere leeftijd christen worden, hebben het evangelie meerdere keren gehoord (volgens een zekere onderzoeker geloof ik 6/7 keer gemiddeld) voordat ze het als waarheid konden aannemen. We weten dat God het zaaigoed zal zegenen!
Gisteren kregen we goed onderwijs over community development, met veel voorbeelden uit eigen ervaring. YWAM zet zich in om in Jezus naam “transformation” in de buurt te brengen. Tijdens onze lessen werd er op de base een voetbal-clinic georganiseerd voor kerken uit de omgeving; hoe je met voetbal de jeugd kunt bereiken en dit in kunt zetten als middel om het evangelie te delen. Het blijft bijzonder om te zien hoeveel verschillende initiatieven er zijn op de plek waar wij onze training volgen.
Als afsluiter van de week hebben we als DTS groep de kwartfinale gekeken van de Copa America tussen Argentinië en Venezuela. Argentinië en Chile hebben zich allebei voor de halve finale geplaatst, dus de sfeer in de groep is uitermate goed de komende tijd. 🙂
Vandaag is het wereldmilieudag! Omdat de YWAM base bekend staat om haar werk in de wijk en blijkbaar ook voor het milieu, waren we uitgenodigd voor een bomenplant event. Na een toespraakje en muziek was het tijd om aan de slag te gaan. Tussendoor mochten we even op de foto met de burgemeester. Direct daarna vroeg één van onze leiders of we voor hem mochten bidden. Dat werd erg gewaardeerd en daarna kregen we allemaal een kus van de burgemeester. 🙂 (Nou moet ik wel bekennen dat kussen hier ruimschoots worden uitgedeeld. Als je elkaar begroet geef je elkaar één kus. Ook als je nieuwe mensen ontmoet of als je de kerk uitgaat krijg je van iedereen een kus. Ik kijk nu al een beetje beschaamd terug naar het moment dat we onze medestudenten ontmoeten en iedereen een handje gaven.)
Afgelopen week gingen de lessen over inner healing. Welke gebeurtenissen hebben ervoor gezorgd dat er muren staan tussen jou en God en andere mensen? Welke dingen hebben anderen of bijvoorbeeld de media gezegd die je als waarheid aangenomen hebt? En wat voor stenen heb je voor jouw muren gebruikt, stenen waardoor je je teruggetrokken hebt; bijvoorbeeld zelfmedelijden, wantrouwen, schuld- of minderwaardigheidsgevoelens. Of stenen waardoor je opstandig bent geworden; bijvoorbeeld ongeduld, jezelf beter voelen dan anderen, jaloezie of perfectionisme. En ook: Waar zoek je troost als dingen misgaan? Wat geeft jou je identiteit?
De week werd afgesloten met een gesprek met onze discipler en iemand van het counselling team. Een discipler is een soort persoonlijke mentor bij wie je terecht kan als je advies of gebed nodig hebt. Na het gesprek werd alles bij God neergelegd. Het is goed om hiermee bezig te zijn, niet altijd makkelijk, maar je maakt wel ruimte vrij voor de goede dingen. Terwijl we deze onderwerpen bespreken moest ik vaak even denken aan leerlingen die ik les gegeven heb. Wat zouden sommigen veel baat erbij hebben om over deze dingen te leren. Wat zijn sommige kinderen al op jonge leeftijd beschadigd!
Je slechte ervaringen en je zonde mag je bij God brengen. Stel je voor dat je zonde het afval is wat je naar de container brengt. Nadat je je zonde bij God gebracht heb, pak je de vuilniszak toch niet weer op om hem naar je huis te brengen?
Nu ik dit schrijf moet ik denken aan een mooi verhaal dat we eerder gehoord hebben:
Er was eens een jongen die te veel gedronken had en een auto stool. Hij reed roekeloos en veel te hard. Toen hij de controle over het stuur verloor raakte hij een fietser en verwondde de man. De jongen moest voor de rechter verschijnen. De rechter was zijn vader. Hij wist dat de straf voor de misdaad die zijn zoon begaan had de gevangenis was of 20.000 euro. Hij wist ook dat zijn zoon geen 20.000 euro had en hij wilde hem niet naar de gevangenis laten gaan. Maar als hij zijn zoon vrijuit zou laten gaan, wat voor rechter was hij dan? Dus veroordeelde de rechter zijn zoon. Daarna stapte hij van zijn rechterstoel af en betaalde de 20.000 euro.
God houdt van ons, maar Hij is ook rechtvaardig. Als je zonde blijft toelaten in je leven geef je de duivel een stukje autoriteit over je leven. Je staat Gods werk in jou in de weg. Het wordt moeilijker om zijn stem te verstaan.
Dit pad ligt tussen het leslokaal en ons huisje.
Dus naast het verhaal over de kus van de burgemeester ook wat stukjes over de inhoud van de lessen. Ik weet niet hoe het overkomt als ik dit zo opschrijf, misschien wel heel overdreven of erg radicaal, of juist gewoon hoe het is. Als je het leuk vindt om een keer met ons te bellen, dat kan heel makkelijk en gratis via WhatsApp.
Afgelopen weekeinde (in de DTS is dit zondag en maandag) hebben we voor het eerst écht de toerist uitgehangen. We hadden namelijk bezoek! Hielke, een oud collega van Henk, is samen met zijn vrouw Annemieke en hun vrienden Bjorn en Jeanine (uit Spakenburg!) aan het backpacken in Zuid-Amerika. Ze hebben ons opgezocht en één nachtje op de base geslapen.
Nadat we zondag een rondje in het centrale park hadden gelopen hebben we wat gedronken in een restaurant bovenin een hotel met uitzicht over de stad. ’s Avonds zijn we in één van de kerken geweest waar YWAM veel mee samenwerkt.
Vandaag hadden we een auto gehuurd en zijn we richting de hoogste berg van Zuid-Amerika gaan rijden, de Aconcagua (6962m). Tamara, één van de meiden van onze DTS, heeft op Micha gepast. Het was echt een supermooie tocht. We waren eerder nog niet buiten de base en de stad Mendoza geweest. We reden door afwisselende landschappen, soms surrealistisch door de verschillende kleuren en vormen rotsblokken. De foto’s doen eigenlijk geen recht aan hoe mooi het was!
We zijn vandaag een maand in Argentinië. Hoog tijd om wat meer over YWAM en de DTS te vertellen!
Jeugd met een opdracht (YWAM) werd opgericht in 1960. De oprichter was een Amerikaan die tijdens een evangelisatiereis een visioen had gekregen. Daarin spoelden golven aan op het strand. Het strand veranderde in een kaart met daarop alle continenten en de golven werden jonge mensen die overal het goede nieuws brachten.
De oprichter had de visie dat niet alleen volwassenen met een afgeronde theologische studie het evangelie aan anderen kunnen doorvertellen, maar dat ook jonge mensen hierbij betrokken konden zijn. In de eerste jaren stuurde de organisatie vooral teams tijdens vakanties naar het buitenland, later kwam het idee om een school op te richten voor Evangelisatie en dat was het begin van de Discipelschap Training (DTS). In een DTS volg je drie maanden lessen en daarna ga je 2 of 3 maanden aan de slag.
Vandaag de dag heeft YWAM ongeveer 1.100 vestigingen wereldwijd, waar ongeveer 18.000 mensen fulltime als vrijwilliger werken! Naar schatting doen elk jaar 25.000 mensen mee aan korte-termijnactiviteiten. YWAM is een interkerkelijke organisatie. Zondags vertrekken hiervandaan gezinnen naar verschillende kerken in de buurt. Er is éénheid is het gezamenlijke doel om God te leren kennen en om Hem bekend te maken.
De lessen die we hier krijgen zorgen ervoor dat we meer Bijbelkennis krijgen, en God daardoor beter leren kennen en Hem meer gaan liefhebben. Ook wordt je aangemoedigd om dingen op te ruimen die tussen jou en God in staan. Daarnaast hebben we bijvoorbeeld een les in apologetiek gekregen: het verdedigen van je geloof (1 Petrus 3:15 Vraagt iemand u waarop de hoop die in u leeft gebaseerd is, wees dan steeds bereid om u te verantwoorden).
Als wij God zoeken, mogen we dichterbij Hem komen en Hem beter leren kennen. Hij openbaart zich niet door wonderen, maar Hij wil dat we Hem zoeken. (Psalm 14:2, Heb 11:6 en Jak 4:8) Met argumenten kun je dus ook niet iemand overtuigen van het bestaan van God, maar je kunt wel laten zien dat de Bijbel een hele speciale verzameling van boeken is. Zo worden er dingen in de oudere boeken voorspeld, die later zijn uitgekomen. Honderden jaren voor Jezus’ komst op aarde schreef de profeet Micha bijvoorbeeld over zijn komst en voorspelde hij waar Jezus geboren zou worden. In Jeremia 23:5 was voorspeld dat Jezus een nakomeling van David zou zijn. In Jesaja 53 wordt al over het offer dat Jezus zou brengen verteld.
Ook ondersteunen archeologische vondsten het bestaan van verschillende steden en namen die in de Bijbel worden genoemd (en dat zijn er in totaal heel veel). Als je hierin geïnteresseerd bent kun je de alleronderste alinea lezen over het verhaal van William Ramsay.
Gisteren moesten we ons eerste book report inleveren en presenteren. Ik voelde me net weer 15 toen ik de avond van tevoren tegen de deadline in mijn verslag afmaakte en de computer ook nog een keer uitviel. Henk vroeg zich af wat hij verkeerd had gedaan dat hij op zijn 35e zat te knippen en plakken voor een ‘creative cover of the book report’. 😉
Het is alweer laat en ik wil geen afschrikwekkende lange verhalen schrijven, dus een volgende keer ga ik weer verder. Morgen gaan we helpen in de soepkeuken die YWAM draait voor de daklozen in de stad Mendoza en Henk doet daar een klein woordje.
Bedankt voor de lieve reacties op onze vorige berichten, erg leuk om te lezen!
Liefs uit Argentinië!
William Ramsay was known for his careful attention to New Testament events, particularly the Book of Acts and Pauline Epistles. When he first went to Asia Minor, many of the cities mentioned in Acts had no known location and almost nothing was known of their detailed history or politics. The Acts of the Apostles was the only record and Ramsay, skeptical, fully expected his own research to prove the author of Acts hopelessly inaccurate since no man could possibly know the details of Asia Minor more than a hundred years after the event—this is, when Acts was then supposed to have been written. He therefore set out to put the writer of Acts on trial. He devoted his life to unearthing the ancient cities and documents of Asia Minor. After a lifetime of study, however, he concluded: ‘Further study . . . showed that the book could bear the most minute scrutiny as an authority for the facts of the Aegean world, and that it was written with such judgment, skill, art and perception of truth as to be a model of historical statement’ (Wikipedia)
