Afgelopen vrijdagavond waren we met een aantal mannen van 7de laan op de beruchte parade in het centrum van Kaapstad. Dit is een verzamelplek van drugsdealers en junkies, letterlijk en figuurlijk een duistere plaats.
Wij waren daar om de mensen die we tegen kwamen te bemoedigen. Nadat we voor een aantal mensen/gebruikers hadden gebeden, zakte bij mij toch wel een beetje de moed in de schoenen, want je kunt op dat moment alleen maar voor ze bidden. Ik vergat om gewoon op God te vertrouwen.
We hadden één jongen mee die zelf ook op straat heeft geleefd en hij had het er moeilijk mee om deze mensen zo te zien. Terwijl we in een kring om hem heen staan, komt er plotseling een jongen voorbij haasten…. Mason! Deze jongen had de drie-weekse Job Readiness Training gevolgd en stond na de training op het punt om naar een afkickcentrum te gaan, maar in het weekend voordat dit zou gaan gebeuren was hij spoorloos verdwenen! Iedereen vond het toen zo jammer en nu, na drie weken, loopt hij zo in onze armen! Mason zelf was blij om ons te zien “iets trok mij weg..”, zei hij. We vechten tegen de duistere macht van verslaving. Het was voor mij en de rest van de groep zo’n bemoediging om te zien hoe God ons wil gebruiken. We hebben dit met elkaar gevierd en hem meegenomen naar de 7de Laan. Als het goed is gaat hij nu aanstaande maandag naar de Ark voor een programma van 6 maanden, zijn tas stond nog ingepakt klaar. Graag gebed voor deze jongen!
(Mason is niet de echte naam van deze jongen.)
We zullen bidden voor jullie!