Omdat we bij de familie Abrahams in huis wonen en omdat er altijd mensen met ons meerijden in de auto was het lekker om de tweede helft van de vakantieweek even samen weg te zijn.
Woensdag zijn we eerst een stuk naar het noorden gereden, waar we ergens in het midden van nergens overnacht hebben. Doordat hier geen lichtvervuiling is waren de sterren erg mooi.
Donderdag reden we door ‘the Cederberg Wilderness Area’.
Dit is een oude rotsbeschildering.
Hier waren ook veel aparte rotsformaties; dit is het schildpad.
’s Middags waren we in de enigste streek ter wereld waar rooibos-thee groeit: Clanwilliam.
Een boerenzoon laat ons de planten zien.
Wij op donderdagavond aan de westkust van Zuid-Afrika.
Veel Jan van Genten op vogeleiland in Lambert’s baai.
We hebben hier ook dolfijnen gespot!
Picknicken op het strand op vrijdag.
Zaterdag zijn we weer rustig aan vanaf Paternoster terug gereden.
Schildpadje.
Het was een super mini-vakantie!
We hebben weer een heel ander stuk van Zuid-Afrika gezien.
Peter mag op maandag een ‘presentje’ uitkiezen,
omdat hij in de vakantie verder gewerkt heeft in zijn schrift.
Dit busje zagen we zondag staan. Al de kinderen die ik lesgeef hebben het ‘Fetale Alkohol Sindroom’.
Deze week is een vakantieweek. Op de laatste schooldag voor de vakantie heb ik de kinderen gevraagd of ze misschien thuis in de vakantie ook in hun schrift willen werken. Als ze dan hun best doen, mogen ze na de vakantie een klein kadootje kiezen; bijvoorbeeld een paar kleurpotloden of een belleblaas. Dit wilden alle kinderen wel en gaf mij een mooie gelegenheid om gisteren en vandaag de kinderen thuis op te zoeken om hun schriften te brengen.
De meeste ouders hebben geen vakantie en waren aan het werk bij de fruitbomen.
Hierdoor waren veel kinderen alleen thuis. Dit meisje past op haar broertje.
Christoline voor haar huis. Ze woont arm en het huis is slecht onderhouden. Dit had ik al wel verwacht aangezien ze op school elke dag dezelfde trui draagt en ze sokken heeft met meer gat dan sok.
Elk kind kan je hier blij maken met een appel.
Hestia voor haar huis.
Dawid bekijk de nieuwe opdrachtjes in zijn schrift.
Nog even op de foto met hun mooie rugby doel.
Omdat ik niet precies weet waar Teswill woont rijden er drie meiden mee naar zijn boerderij. Daar aangekomen wordt me verteld dat Teswill aan het vissen is en krijg ik nog meer kinderen mee om me de weg te wijzen. Uiteindelijk vinden we Teswill bij de rivier. Helaas had hij nog niets gevangen.
Ik leg de opdrachtjes uit aan Teswill.
Het was leuk en goed om de kinderen thuis te bezoeken. Nu begrijp ik weer een beetje beter waar de kinderen vandaan komen en heb ik ze weer iets beter leren kennen. Sommige kinderen verveelden zich duidelijk; ze zijn alleen thuis en hebben niets te doen.
De meeste zeggen dan ook dat ze liever naar school gaan dan vakantie hebben!
Nu ik, Linda, lekker in het ritme zit met mijn special need kindertjes en ik bij sommige duidelijk zie dat ik ze al nieuwe dingen heb kunnen leren, vraag ik me natuurlijk ook af wat er met hun vooruitgang gaat gebeuren als wij in februari terug gaan naar Nederland.
We kunnen ervan uitgaan dat er weer nieuwe vrijwilligers op de school zullen komen, aangezien de school goede contacten heeft met de YWAM basis in Muizenberg (vlakbij Kaapstad) en met Marco. YWAM is een wereldwijde christelijke organisatie die discipelschapstrainingen (DTS) organiseert waarin je nadenkt over hoe je je leven voor God kunt gebruiken. Een DTS bestaat uit 6 maanden; 3 maanden studie op een YWAM basis en 3 maanden outreach: wat je geleerd hebt in de praktijk brengen door op verschillende locaties vrijwilligers werk te doen. De outreach doe je vanuit een andere basis dan de studie. Van de mensen die hun outreach vanuit Muizenberg doen komen er vaak groepen naar de Wakkerstroom school toe. Ze maken dan bijvoorbeeld een muurschildering, organiseren een spelletjesdag of laten een toneelstukje zien. Maar deze groepen zijn er nooit voor een langere tijd.
Via Marco komen er ook vrijwilligers naar de school. Hij reist regelmatig naar Duitsland (zijn vaderland) om familie te bezoeken en om de verschillende projecten waarin hij is betrokken (werk met straatkinderen in Kaapstad / Sibongile / Wakkerstroom school) te promoten in kerken. De meeste individuele vrijwilligers die wij tot nu toe ontmoet hebben komen dan ook uit Duitsland.
Omdat ik al wel echt van mijn ‘special needs’ ben gaan houden en ik zie dat ze graag een beetje extra aandacht krijgen en graag in mijn veilige lokaaltje komen om op hun eigen niveau te werken hoop ik natuurlijk dat er na mij weer iemand komt die ze voor langere tijd kan helpen. Ik heb ondervonden dat het een groot voordeel voor mij is dat ik Nederlands spreek. Ik kon al vrij snel goed met de kinderen praten. Tabea en Anna kunnen bijvoorbeeld maar heel moeilijk een gesprek voeren met de kinderen die geen Engels kunnen praten.
DUS: Ik hoop op een Nederlandse opvolger die voor een wat langere tijd met de kinderen kan werken.Wij zijn nog geen eens op een derde van onze tijd hier, dus het voelt alsof ik hier wel erg vroeg mee ben, maar natuurlijk heeft de volgende special needs juf ook voorbereidingstijd en werk-opzegtermijn nodig. : – )
Nog even alle voordelen op een rij:
– ZA is een prachtig land
– Kost, inwoning en vervoer tegen kostprijs
– Ontzettend lieve kinderen
– Duidelijke afgebakende taak met veel vrijheid
– Je kan ook met z’n 2en komen
– Geweldige ervaring voor de rest van je leven
Februari ligt midden in het schooljaar en dan ben je waarschijnlijk gebonden aan werk of studie, maar ik kan nu al uit ervaring vertellen dat er waarschijnlijk geen moment zal komen waarop het op alle gebieden goed uitkomt om iets als dit te gaan doen. Wij hebben er in ieder geval geen spijt van!
Tot zover mijn promotiepraatje. Ik ga ook een berichtje sturen naar de Christelijke PABO’s, Woord & Daad en DVN
Mail me gerust; lindavandegeest@live.nl
Henk is samen met de zwitser Silvan (hij was hier voor een week of 3) begonnen met zijn voetballessen. Ook is hij begonnen met de computerlessen. Helaas werkte het netwerk niet, dus konden de kinderen niet inloggen. Maar dit maakte niet zoveel uit, aangezien het tegelijk ingedrukt houden van Ctrl, Alt en Delete en het intypen van de eigen naam moeilijk genoeg was voor de eerste les.
Pizza voor Silvan’s afscheid. (Henk’s idee natuurlijk)
Sharon, een leerling van de school, had Tabea en mij uitgenodigd om zondag op haar farm te komen kijken. Maar omdat het hek dicht zat gingen we naar een oom en tante van haar in de gekleurde wijk van Robertson.
De oom vertelde dat hij eerst ook op de farm had gewerkt maar dat hij daar maar weinig betaald kreeg. Omdat hij ander werk wou gaan doen moest hij uit zijn huis op de wijnboerderij weg en heeft hij een tijdje in een sloppenwijk gewoond. Hij is fruit gaan verkopen op een markt in Kaapstad. Nu woont hij in een mooi huis en hij vertelde dat zijn dochter ervan droomt om een dokter te worden en dat hij haar graag de gelegenheid wil geven om te gaan studeren. Ook vertelde hij, terwijl er thee en cake voor ons werd gebracht, dat in de tijd van de apartheid blanke mensen nooit zijn huis binnen gekomen zouden zijn om hem te bezoeken, maar dat hij blij is dat Zuid-Afrika langzaam aan het veranderen is. Omdat we graag voor het donker werd de wijk weer uit wilden zijn, zijn we niet zo lang gebleven. Maar toen we vertrokken vertelde de oom nog dat we nog maar eens moesten komen en dat hij dan zijn buren en familie zou uitnodigen voor een braai.
Henk legt de eerste contacten met Zuid-Afrikaanse brandweerlieden die een demonstratie komen geven op de school, hopende dat hij volgend jaar terug mag voor een lief klusje.
‘Mijn’ lokaaltje zoals het er nu uitziet. Het is erg fijn dat ik nu een eigen plek heb om te werken! Er is geen elektriciteit, maar ik heb 2 boxjes waarop ik via mijn mp3 een muziekje kan aanzetten. In het kastje dat ik samen met de kinderen gemaakt heb kan ik mijn knutsel- en leermaterialen kwijt.
Op een marktje heb ik kussens gekocht, zodat we een gezellig voorlees-hoekje hebben.
Christoline en Jesmine maken bloemen van papier.
De jongens maken ‘karretjies’.
Goed gedaan, Eldine!
Gisteren, maandagmiddag, zijn we wijn wezen proeven op een farm ter gelegenheid van het afscheid van Tabea. Zij is hier tegelijk met ons gekomen en is vandaag vertrokken. Naast Henk zit Martin-John, een zoon van aunty Annum. Wij verblijven in zijn kamer. Naast Martin-John zit Thomas, een vrijwilliger uit Duitsland die hier tot november blijft. Hij helpt Henk met zijn klussen en helpt de kinderen met wiskunde. Rechts zit Anne, ook uit Duitsland, zij blijft hier tot volgende week vrijdag en doet vrijwilligerswerk als klasse-assistent. Naast Anna zit Tabea.
Het gaat nog steeds erg goed met ons. We zijn blij dat we de stap genomen hebben om dit werk te gaan doen.
