Auteur: Henk & Linda

Wat gaat de tijd snel! We zijn alweer bijna een maand hier. Er is genoeg om over te vertellen, maar een hoogtepunt was toch zeker Micha’s verjaardag!

Een eerste verjaardag wordt hier groots gevierd (waarschijnlijk omdat in het verleden veel kindjes stierven voor hun eerste verjaardag) en heeft een speciaal thema. Dus van tevoren kwam de schooldirectrice bij mij informeren waar Micha van houdt. Behalve van eten wist ik op te noemen dat Micha dieren leuk vindt. Hier op het terrein zijn honden, een kat, een paard en ganzen en Micha vindt ze allemaal interessant en is nergens bang voor.

We hadden dus de hele base uitgenodigd voor een feestje op maandagmiddag. Die dag had ik met onze schooldirectrice afgesproken dat we een half uur van tevoren, om 4 uur, het klaslokaal zouden gaan versieren. Dus toen er om 16.20 nog niemand was, was ik teleurgesteld. Blijkbaar was het toch niet zo belangrijk. Maar al snel bleek dat de schooldirectrice thuis de laatste hand legde aan de cupcakes die ze gemaakt had voor het feestje en dat ze van tevoren met een anderen speciale decoratie bedacht had, zelfs inclusief stickers voor de colaflesjes en uitdeelzakjes voor de kinderen! Natuurlijk had ik al kunnen weten dat de afgesproken tijden hier niet zo gelden als in Nederland. Er kwamen nog wat anderen om te helpen met het klaarzetten en we hadden tijd genoeg voordat iedereen kwam. Ik vond het heel speciaal dat onze schooldirectrice samen met anderen hier zoveel aandacht en tijd aan besteed had! Ik voelde ons echt welkom en geliefd. 🙂

Dus we werden verrast met een dierenthemafeestje! Veel mensen brachten zelf ook nog wat lekkers mee, dus het was een echt Argentijns eetfestijn. Toen het klaslokaal aardig volgestroomd was zei de schooldirectrice tegen mij; ‘Oké, jullie kunnen nu beginnen.’ Ik wist niet dat er een begin aan het feestje zat, dus ik zei: ‘Oké, dus we gaan de taart aansnijden?’. Maar nee, dat gebeurde meestal pas aan het eind of halverwege het feestje. Het begin was een woordje van de ouders met een gebed. 🙂 Natuurlijk! Dus ik bedank de mensen voor hun komst en Henk bidt en daarna viel men aan op het eten. Toen het eten op dreigde te gaan raken, was het tijd om de taart aan te snijden. Maar natuurlijk niet voordat er speciaal voor de jarige gebeden werd; dat hij een goede tijd mag hebben in Argentinië en joy mag geven aan Gods hart en aan de nations! 🙂

Daarna mochten we traditioneel de kaarsjes uitblazen en de taart aansnijden. Helemaal leuk! Voor Micha hadden we in de stad een plastic loopautootje gekocht. Een simpel ding en ik weet niet hoe lang hij het vol houdt, maar op een plek waar iedereen eenvoudig leeft van giften, konden wij natuurlijk niet met een groot cadeau aankomen. Er wonen hier geloof ik zo’n 50 mensen permanent die betrokken zijn bij verschillende ‘ministries’. De ministries zijn bijvoorbeeld: het organiseren van activiteiten en evangelisatie in de vrouwengevangenis vlakbij, het geven van lessen over hygiëne, seksualiteit en huiselijk geweld op scholen en het runnen van een soepkeuken voor daklozen in de stad. Ook zal er binnenkort een groep mensen vertrekken naar Equador om te gaan helpen na de aardbeving. De school is maar één van de onderdelen van de base. De mensen leven hier in kleine huisjes, vaak met gedeelde keukens en badkamers. Aanstaande maandag is er weer een kinderverjaardag van een jongetje dat 5 wordt. Zijn moeder had de taart voor Micha gebakken, dus ik vindt het leuk om een leuk cadeautje voor dit jongetje te kopen en ik had aan zijn moeder gevraagd wat hij leuk vindt. Daarna vroeg ik of zij al een cadeau voor hem gekocht hadden, maar toen vertelde ze dat ze waarschijnlijk het cadeau volgende maand zouden geven, omdat ze deze maand de onkosten voor het feestje ook had. Ik vind het wel indrukwekkend dat mensen zo uit Gods hand leven en luxe en comfort hebben opgegeven (deze vrouw komt oorspronkelijk uit Finland) voor het dienen in verschillende ministries!

Nadat we 7 maanden in Zuid-Afrika waren geweest, zeiden mensen soms wel tegen ons dat ze ons nog wel voorgoed naar een project in het buitenland zagen vertrekken. En wij hebben het er samen wel eens over dat we graag de allerarmsten zouden willen helpen. Maar nu ik terug kijk naar mijn eerste reactie toen ik ons huisje hier zag, moet ik toch wel bekennen dat ik niet weet of ik er wel klaar voor zou zijn. Ook hier genieten we van kleine uitstapjes naar de stad en drankjes op een terrasje, maar toen ik diezelfde Finse jonge vrouw vroeg welke uitstapjes zij weleens gemaakt had, behalve naar de stad, hield het wel op met in vele jaren één keer naar een plek met heetwaterbronnen, hier een uur met de auto vandaan. De mensen wonen hier niet voor het avontuur of het mooie land, maar echt om God en anderen te dienen en dat is heel bijzonder om te zien.

Na het feestje kreeg ik ook nog een tas met warme kleertjes voor Micha, van een moeder van een jongetje die wat ouder is dan Micha. Hier trekken ze de kindjes als het onder de 15 graden wordt mutsen en tweede broekjes aan, dus waarschijnlijk vinden sommigen Micha wat zielig (die overigens al flink begint te zweten als hij met zijn jas aan in de wagenzak zit). Natuurlijk vond ik het erg lief dat ze de kleertjes aan mij gaf. Micha kruipt hier op zanderige betonnen vloeren, dus zijn kleertjes zijn elke dag vies. Ook zullen de broekjes het wel niet lang vol houden. Wij doen Micha nu dus ook regelmatig twee broekjes aan, om zijn knietjes te beschermen. 🙂

Alweer een heel verhaal, over Micha ’s verjaardag met wat omzwervingen en ik heb nog veel meer te vertellen, dus misschien schijf ik nog wel een keer dit weekeinde.

Een lieve groet uit Argentinië en een fijn Pinksterweekeinde toegewenst!

 

Hier weer een bericht uit Argentinië! We zijn alweer bijna twee weken hier en we raken langzaamaan gewend aan onze nieuwe omgeving en het nieuwe ritme.

De schoolactiviteiten en lessen zijn afwisselend. De lessen worden gegeven door verschillende leraren. De inhoud van de eerste lesweek was heel praktisch: hoe zal de DTS er ongeveer uitzien, waarom is het belangrijk om stille tijd te houden, waar vinden we daarvan voorbeelden in de Bijbel, hoe kun je een cultuurschok herkennen en wat kun je vervolgens doen. Ook zijn we samen naar de stad gegaan, zodat we daar wegwijs konden worden gemaakt en zodat we weten hoe het reizen met de bus gaat. Het rooster zoals ik het in mijn eerste bericht beschreef klopt niet helemaal; op woensdag avond is er geen les, maar komen we informeel bij elkaar in kleinere groepen: de chicas en chicos apart. 🙂 Op donderdagavond is er ook geen les, want dan is er een base-brede avond met worship, een overdenking en intercession (gebed voor anderen).

Zaterdag werden we verdeeld in twee groepen. Ik ben op de base gebleven, waar een activiteit werd georganiseerd voor de kinderen uit de kerken in de omgeving. Het was een leuk programma met toneel, dans, spelletjes en een Bijbelopdracht, maar er waren helaas niet zoveel kinderen gekomen. Henk heeft met een groepje geholpen op de plek waar op dit moment het buurtcentrum gebouwd wordt.

Gisteren zijn we samen naar de stad gegaan. Aanstaande maandag is Micha jarig, dus we hebben een cadeautje voor hem gekocht en papier om een slinger te maken. Maandagmiddag nodigen we de hele base uit om een taartje te komen eten in het klaslokaal. Het was lekker om er even samen uit te zijn.

Met Micha gaat het goed! Hij gaat hier laat naar bed, maar slaapt dan ook lang door. Hierdoor kunnen wij ons ‘s morgens eerst zelf klaar maken en hebben we lekker de rust om stille tijd te houden. Daarna gaat Micha mee naar het leslokaal, waar hij aan het einde van de ochtend een klein tukje doet in de wagen. De laatste lesdagen heeft iemand van de staff ons geholpen door even een klein rondje met Micha te gaan lopen als het tijd is om te gaan slapen. ’s Middags heeft Henk service time en ben ik thuis met Micha: hij kan dan lekker in zijn eigen bedje een dutje doen. Mijn service time is ’s avonds na het eten het opruimen van de keuken en de afwas.

De base is ruim opgezet en we lopen heel wat af van ons huisje naar het ontbijt, naar ons huisje, naar het leslokaal, naar de lunch, naar ons huisje, enz. Dat is geen straf, want het is hier prachtig met veel groen en het is lekker om veel buiten te zijn. Zondag zag ik monninksparkieten in een boom vlakbij ons huisje! 🙂 De wijk waar we in wonen is een achterstandswijk. Er zijn veel honden op straat en de auto’s die er rond rijden zijn verroeste oude bakken die veel herrie maken.Vanmorgen zijn we meegegaan met het uitdelen van voedselpakketten. Je ziet dan dat er hier ook veel mensen in een krotje in armoede leven.

 

Zondagavond ben ik met een paar andere ‘studenten’ naar de kerk gegaan met de bus. Een heel gedoe, want het bleek dat niemand echt de weg wist. We waren te vroeg uit de bus gestapt en daarvandaag was het nog 25 minuten lopen. Na de kerkdienst kregen we geld van iemand van de kerk om de taxi terug te kunnen nemen. 🙂

Na de lesfase van 3 maanden gaan we op outreach. Op dit moment zijn de staffleden aan het bidden om richting te krijgen over de locatie van de outreach. Ecuador is genoemd, om daar te helpen na de aardbeving. Ook Honduras is genoemd, omdat daar onder begeleiding van onze base een nieuwe base is opgezet.

Als je voor ons wilt bidden, héél graag. We zijn nog steeds op zoek naar een goed ritme, waarin wij en Micha maximaal kunnen genieten van onze tijd hier.

 

De opening van de dts. (Zie voor meer foto’s mijn facebook)

 

Koningsgroetjes uit Argentinië. 🙂 De kinderstoel vonden we in een kleine buurtwinkel en voelt als een cadeautje van God.

 

Onze dts groep

 

Kaartje van de schooldirectrice

 

Micha in zijn speelhoekje tussen de badkamerdeur en een koffer. 🙂

Hier een eerste bericht vanuit Mendoza!

De reis ging fantastisch. We hadden bijna de hele reis een extra stoel ter beschikking tussen ons in. Voor Micha hadden we een uitvouwbaar mandje met matrasje meegenomen. Hij heeft daar lekker in zitten spelen en in geslapen.

De aankomst vond ik (Linda) een stuk minder fijn. We werden opgehaald door twee mannen in een kleine auto. Daar gingen wij en onze spullen nooit bij passen! De mannen waren druk met overleggen en bellen en leken niet echt Engels te kunnen spreken. Uiteindelijk reed ik met Micha mee met de auto en gingen Henk en de andere man met de taxi. Ik wist wel dat het toch maar een klein stukje rijden was.

De man bracht mij en Micha bij ons huisje. Mijn eerste indruk: piepklein met open stopcontacten, onafgewerkte muren en gruis op ons superdunne matras. Voor mijn gevoel was het ook vies. Vreselijk, waar waren we beland!? Natuurlijk was ik erg moe van de reis en zag ik het daarom negatief in. Gelukkig arriveerde Henk ook snel en we werden alleen gelaten in ons huisje met de mededeling dat er om 1 uur lunch zou zijn. Henk was (uiteraard) direct al positiever. Toen Micha die middag diarree had, zag ik het even niet meer zitten. We konden niet douchen en er was niet direct drinkwater of warm water voor Micha.

Gelukkig hebben we die eerste nacht wonderbaarlijk goed geslapen en zag het de volgende dag er allemaal al een stuk beter uit. Micha was vrolijk en er werd van alles voor ons geregeld. De schooldirectrice is erg vriendelijk en denkt met ons mee. We zijn ook naar het stadscentrum gegaan met de taxi. Een leuke meid die op de base woont, Vanessa, ging met ons mee om ons een beetje bekend te maken in de stad. We hadden een gezellige middag en we konden wat boodschappen doen en we hebben bijvoorbeeld een badje voor Micha gekocht. Na het winkelen hebben we bij een leuk restaurantje gezeten en genoten van de zon.

’s Avonds was de opening van de DTS. Er waren toespraakjes, er werd gezongen en individueel voor ons gebeden. Het thema van de avond was het herbouwen van de muur (Nehemia). Ook werd er gezegd dat de DTS een tijd is om jezelf te laten vullen door God, en dan heb je de rest van je leven om uit te delen. Het was een mooie avond! Er zijn hier ontzettend veel leuke en lieve mensen. Daarover vast later meer.

Zaterdag was de eerste lesdag. Tijdens lesdagen is er van 8.00 tot 8.15 ontbijt. Daarna is er een uur voor stille tijd. Om 9.30 begint de les. Vervolgens is er om 13.00 lunch. Van 14.00 tot 16.00 is service time; iedereen heeft een taak in het onderhoud van de base of het verzorgen van de maaltijden. Om 17.00 is er thee/koffie met wat erbij. Om 18.00 begint de les weer en om 20.30 is het avondeten. Het is nu nog erg zoeken hoe we dit ritme met Micha’s ritme kunnen combineren. Er is in ieder geval al oppas aangeboden, maar ik wil Micha graag eerst nog even verder laten wennen voordat ik hem ergens achter laat.

Gisterochtend was er uitleg over ons lesprogramma. De komende drie maanden hebben we vijf dagen in de week les. Zondag en maandag is het weekend. We moeten wekelijks een schrift inleveren met daarin een verwerking van de lessen. Daarnaast moet je een aantal boeken lezen. Onze medestudenten komen uit Peru, Chili en Argentinië. Het zijn gezellige jongeren tussen de 17 en 27 jaar. Ze staan open voor ons en helpen ons met het Spaans.

Ik zie nu ook hoe mooi ons plekje hier is. Het is klein en basic, maar het is een plekje voor onszelf. Er is een douche en wc en wastafel, veel kastjes voor onze spullen en een tafel om samen aan te zitten. Het appartementje is een gedeelte van een stenen huis met een eigen buitendeur. Inmiddels hebben we de laatste spullen uitgepakt en opgeborgen. We hebben wat lieve kaartjes aan de muur gehangen, zodat het al wat gezelliger voelt. Ik ben blij met de kleine voorraad eten die ik voor Micha meegenomen heb. Zo kan hij langzaamaan wennen aan het eten hier.

Het gaat goed met ons!

Een lieve groet vanuit Argentinië!

De koffers zijn (voor een groot gedeelte) gepakt! De to do lijst wordt steeds kleiner. Het huis begint er al kaal uit te zien. Volgende week om deze tijd zijn we al een paar dagen op de base in Argentinië!

Vind je het leuk om ons nog even gedag te zeggen, dan ben je vanavond van harte welkom!